Od 13.30 (w poniedziałek) nadszedł... czas Diabła...
Młodszy (w połowie grudnia impreza 2 latka!) Brat KJ-a, którego uratowałem z tego samego schroniska, co KJ-a...
Jako Ramzi, choć jeszcze dzieciak, ma już za sobą bardzo słabą przeszłość, oczywiście z powodu "człowieka"...
Teraz na nowo, jako Diabeł niezwykle łapczywie (jak dziecko w sklepie z zabawkami) obwąchuje i smakuje bezpieczny, spokojny, stabilny, własny (!) świat.
Z psiakami (małymi i dużymi) szaleje dosłownie do upadłego, rywalizując w "Ty mnie, czy ja Ciebie...?". Chce się uczyć, nie odstępuje na krok, w domu niezwykle delikatny (w przeciwieństwie do zabawy, gdzie jeszcze nie zna umiaru), cichy i cieszący się z bezpiecznego (znacznego) kawałka podłogi, kanapy, fotela... Choć jeszcze (co zrozumiałe, bo nie wiadomo jak był traktowany wcześniej) rzadko ale jednak uchyli wargi do innych...
W aucie... nie da obcemu podejść, dokładnie tak jak KJ.
Po oswojeniu z nową, dobrą rzeczywistością wiem, że czeka mnie sporo pracy, ale świadomie (nie bez trudu) podjąłem decyzję o uratowaniu psa, który był już prawie skreślony (2 powroty z nieudanych adopcji z łatką w papierach - "agresywny"), mimo, że (prawie) już wziąłem innego (przepięknego) psiaka. Ładne szczeniaki zawsze znajdą chętnych, dlatego stwierdziłem, że chcę pomóc, temu, którego ludzki, wredny świat już skreślił...
Odwiedzałem Go w schronisku przez tydzień i już 2 dnia zaczął na mnie bardzo pozytywnie reagować a 1 dnia po "powitaniu" pięknym, białym uzębieniem, zaczął... obwąchiwać, następnie. po ok. 10 minutach... podszedł do krat przez które, zaczął... wysuwać łapki, nos i... popiskiwać...
Oto
Diabeł...
Dawaj znać, jak się sprawa rozwija! Trzymam za Was kciuki!
?
