PAMIR 2016 czyli przekleństwo BARTANGU

[henry]

Dzięki za dzielenie się wyprawą i dawajcie kolejny odcinek
btw. myślałem, że to już koniec nieszczęść
btw2. na jakiej wysokości się pochorowaliście? Teoretycznie jak stopniowo się zdobywa wysokość to nie powinno być problemów.

Wszystko zależy od organizmu. Teoretycznie, ale my z Osz do Karakol wjechaliśmy jednego dnia, a Karakol jest na wysokości 4000 i tam nas dopadło.
Trzeba by było zrobić sobie przerwę, czyli przynajmniej nocleg w Sary Tash.

[henry]

Dzień 12 Wtorek 9.08.2016

Wstajemy dosyć póżno. Wczoraj wzięło Maxa, a dzisiaj od rana ja również czuję się fatalnie. Głowa pęka, ręce i nogi obolałe, nic się nie chce, chyba troszkę za szybko wjechaliśmy na 4 tys. metrów. Mamy kryzys wysokościowy. Max aplikuje nam jakieś tabletki z nadzieją, że to coś pomoże, bo przed nami Bartang przecież.
Śniadanie praktycznie olewamy, nic nam nie smakuje, a tym bardziej mięsiwo.
Jemy trochę chleba popijając herbatką i to całe nasze śniadanie.
Za nocleg ze śniadaniem i kolacją, płacimy po 100 Somoni.





Wyjeżdżając z Karakol, w ostatnich budynkach po prawej, tam gdzie jest największa w wiosce noclegownia, uzupełniamy paliwo. Kupujemy 10l E80, a za 1l płacimy 7 Somoni.

Lecimy, po prawej jezioro, po lewej Chińska granica.



12 km. za Karakol, przy kupce kamieni, zjeżdżamy z głównej drogi w prawo, po ledwie widocznych śladach samochodów. Pokonujemy mały mostek i jadąc w dalszym ciągu po słabo widocznych śladach, zagłębiamy się coraz bardziej w góry.



Ślady, koleiny słabo widoczne, przecinające się z innymi, czasem całkiem ginące, nie wiesz na pewno, że jedziesz po właściwej drodze. Tak naprawdę, to w tym momencie jechaliśmy całkiem na wyczucie, mając nadzieję, że jedziemy w dobrym kierunku i gdzieś tam trafimy na właściwą, dobrze widoczną drogę.
Prawdopodobnie, lepiej było by odbić w Muzkol, bo według mapy, stamtąd odchodzi właściwa dróżka na Bartang.





W końcu, chyba nam się udało odnależć właściwą drogę, a właściwie równe, wyrażne koleiny, ale prowadzące w dobrym kierunku.
Dróżka na tym odcinku jest idealna, piękny, równy i gładki szuterek po którym jazda musi być przyjemnością.
Po tylu tysiącach kilometrów, po tylu niebezpiecznych przygodach, wreszcie mamy swoją nagrodę – JESTEŚMY NA BARTANGU i teraz pozostaje nam tylko, cieszyć się jazdą i widokami.























Przed nami rozjazd



Którą drogę wybrać ?



My pojechaliśmy prawą i … wybraliśmy dobrze



Jedyny, spotkany motocyklista na Bartangu, Niemiec, Hans jadący Yamahą XT, mówi, że dalej droga będzie coraz gorsza i nie będzie możliwa szybsza jazda, co najwyżej trzeci lub czwarty bieg.



Ale, przecież nam się nie spieszy, po to tu przyjechaliśmy i możemy jechać nawet na dwójce. JESTEŚMY NA BARTANGU !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!















Przed nami, praktycznie na drodze, bo innego, równego miejsca brak, biały namiot, a za nim kamienny domek w którym mieszka rodzina wypasająca kozy w górach.
Kiedy zatrzymujemy się na chwilę, pada charakterystyczne na Bartangu pytanie; „Chcecie pić czaj ? '' Oczywiście, nie odmawiamy i w ten sposób trafiamy do wnętrza kamiennej chaty.













Pijemy herbatkę, zagryzamy miejscowym chlebem i przy okazji pomagamy mieszać kymys w wysokiej beczułce. Potem kupujemy jeszcze chleb, żeby mieć na kolację i jedziemy dalej.



Dla mnie, to był najpiękniejszy odcinek Bartangu.



















W pewnym miejscy trafiamy na małą dolinkę z bujną, zieloną trawą, a że dzień zbliża się do końca, zatrzymujemy się z myślą, że będzie to fajne miejsce na rozbicie namiotu. Kiedy jednak rozejrzeliśmy się po okolicy, odkryliśmy najpierw kamienną zagrodę dla zwierząt, a za nią szałas, oczywiście też z kamienia.
W tej sytuacji, namiot okazuje się zbędny, będziemy spać w kamiennej chatce.







To chyba rogi kozicy pamirskiej, znajdujemy ich sporo w okolicy.







Dzisiejsza kolacja składa się z zakupionego chleba, kolejnej puszki z naszych zapasów i herbatki oczywiście. Potem rozpalamy ognisko we wnętrzu kamiennej chatki, żeby zmienić trochę temperaturę. Najpierw ogniska, a potem rozgrzane kamienie oddawały ciepło i wewnątrz zrobiło się całkiem przyjemnie i przytulnie.







Teraz dopiero zwróciliśmy uwagę, że przecież nie mamy już żadnych objawów choroby wysokościowej i praktycznie, nie zwróciliśmy uwagi, kiedy dolegliwości ustąpiły. Wyjeżdżając z Karakol, czuliśmy się fatalnie. Pierwsze kilometry po bezdrożach również nie były przyjemne, ale potem organizm poradził sobie z wysokością i choroba całkowicie ustąpiła.


Dystans 110 km Temperatura 22 *

[pete17]

Ciekawe czy te rogi można było przywlec do PL? Ja bym tam przemycił...na pamiątkę

[pete17]

A droga to BAJKA!..Po prostu zazdroszczę..pomimo Waszych przygód to i tak zajefajnie!!!

[tomekpe]

Ciekawe czy te rogi można było przywlec do PL? Ja bym tam przemycił...na pamiątkę

My jeden róg, ale dużo mniejszy, przyczepiliśmy do motocykla i przyjechał bez problemu do PL. Był z nami 3 lata na gmolu .. aż gdzieś się zgubił w trasie.

Takie rogi na gmolach to by dopiero było to ! Jak w Teksasie

[henry]

Ciekawe czy te rogi można było przywlec do PL? Ja bym tam przemycił...na pamiątkę

Nie wiem czy można, ale ja przywiozłem i na razie leży sobie na półce

[Qter]

super!

piękne fotki - wnoszę o więcej!

PZDR

Qter

[joker]

Jest tam zajebiście jak widze wasze zdjęcia to przypominają sie nasze, ta przestrzeń której na zdjęciach nie widać , ta cisza dookoła że aż w uszach gwizd , piękny klimat chciałbym jeszcze tam kiedys wrócić i mam nadzieje że wrócę
PIĘKNE FOTKI !!! ale mając lustrzankę nie ma co tam zepsuć na tych fotkach

[drchiry_pl]

Czytałem w wypiekami na twarzy Świetnie napisane!
Ps - te dolegliwosci to od wysokosci?

[Fizolof]

Czytałem w wypiekami na twarzy Świetnie napisane!
Ps - te dolegliwosci to od wysokosci?

Nie czytaj z wypiekami tylko ze zrozumieniem...

[henry]

Jest tam zajebiście jak widze wasze zdjęcia to przypominają sie nasze, ta przestrzeń której na zdjęciach nie widać , ta cisza dookoła że aż w uszach gwizd , piękny klimat chciałbym jeszcze tam kiedys wrócić i mam nadzieje że wrócę
PIĘKNE FOTKI !!! ale mając lustrzankę nie ma co tam zepsuć na tych fotkach

BARTANG to taka wisienka na torcie, szkoda tylko, że taka malutka Teraz myślę, że lepiej by było, wrócić Bartangiem.
Fotki, to wcale nie lustrzanka. Z lustrzanki Maxa są tylko te szersze zdjęcia, a pozostałe robił mój Nicon Coolpix AW120.
Zaletą AW120 jest to, że nie ma rury, czyli obiektywu zewnętrznego, dzięki czemu, robię zdjęcia kiedy chcę. Prawie połowa moich zdjęć, robiona jest podczas jazdy i jak widać, nie są takie złe. Lustrzanką tego nie zrobisz

[Sylwek]

BARTANG to taka wisienka na torcie, szkoda tylko, że taka malutka

Czyta się i planuje,pomysłów sto tysięcy .Ach,te góry .

A,mam nadzieję, że wyczerpaliście już limit przygód (ale tych niechcianych) i teraz tylko nuda,nuda powrotu?

[henry]

BARTANG to taka wisienka na torcie, szkoda tylko, że taka malutka

Czyta się i planuje,pomysłów sto tysięcy .Ach,te góry .

A,mam nadzieję, że wyczerpaliście już limit przygód (ale tych niechcianych) i teraz tylko nuda,nuda powrotu?

To chyba Cię rozczaruję, bo limit przygód jeszcze się nie wyczerpał

[Banan70]

Super
Zazdraszczam

[Sylwek]

To chyba Cię rozczaruję, bo limit przygód jeszcze się nie wyczerpał

Afryka podarta,Trampek poobijany,Max ze zdartą skórą.Jeszcze nie znudziło się wam trykanie ?

[pete17]

Jest tam zajebiście jak widze wasze zdjęcia to przypominają sie nasze, ta przestrzeń której na zdjęciach nie widać , ta cisza dookoła że aż w uszach gwizd , piękny klimat chciałbym jeszcze tam kiedys wrócić i mam nadzieje że wrócę
PIĘKNE FOTKI !!! ale mając lustrzankę nie ma co tam zepsuć na tych fotkach

Taka cisza to i u nas była w latach70 i 80-tych...tylko góry jakieś takie inne a że jest tam zajebiście to przyłączam się do opinii.Tylko z tego co widzę na fotach bo nie byłem(jeszcze )

[henry]

To chyba Cię rozczaruję, bo limit przygód jeszcze się nie wyczerpał

Afryka podarta,Trampek poobijany,Max ze zdartą skórą.Jeszcze nie znudziło się wam trykanie ?

Trykanie nam się znudziło, dlatego teraz, będą to przygody innego rodzaju

Jest tam zajebiście jak widze wasze zdjęcia to przypominają sie nasze, ta przestrzeń której na zdjęciach nie widać , ta cisza dookoła że aż w uszach gwizd , piękny klimat chciałbym jeszcze tam kiedys wrócić i mam nadzieje że wrócę
PIĘKNE FOTKI !!! ale mając lustrzankę nie ma co tam zepsuć na tych fotkach

Taka cisza to i u nas była w latach70 i 80-tych...tylko góry jakieś takie inne a że jest tam zajebiście to przyłączam się do opinii.Tylko z tego co widzę na fotach bo nie byłem(jeszcze )

Dlatego ... wszystko przed Tobą

[Leopold]

Coś czuję że stopniowe podawanie przygód dopiero jest w fazie rozwoju
Tak ok 50 strony zaczniecie zbliżać się ku końcowi

[henry]

Coś czuję że stopniowe podawanie przygód dopiero jest w fazie rozwoju
Tak ok 50 strony zaczniecie zbliżać się ku końcowi

Zgadza się, jeszcze jest w fazie rozwoju, ale po kolejnym odcinku już będziemy się "zwijać"

[toper]

Zgadza się, jeszcze jest w fazie rozwoju, ale po kolejnym odcinku już będziemy się "zwijać"

... ze śmiechu, z bólu ? (co prawda wiem jak będzie dalej... )

Zwroty akcji w tej historii, momentami zmieniają postrzeganie Waszego "przeżycia przygody" na "przeżycie w ogóle"