Wypad do Libuchory rozpoczynamy w piątek 28 kwietnia. Przed wyjazdem jeszcze trochę niepewności, czy jedziemy bo zimno i pada, czy nie przełożyć wyjazdu, ale finalnie jest decyzja: lecimy. No to w piątek lecimy w tym deszczu i zimnicy, ale nic to: ma był słońce.
Wszyscy, poza Daltim (który do Ustrzyk Dolnych ma rzut beretem) dojeżdżamy w Bieszczady aby tu zanocować i w sobotę o 10:00 stawić się na rynku. Ostatecznie jedzie nas siedmiu (wspaniałych
) :1. Henry - DR650
2. Dafik - Trampek 700
3. Dalti - TT600R
4. Kubx – BWM 650 Dakar
5. Iksu – Trampek 600 Rally
6. Luki88 – KTM 990
7. Marcinnn6 – Trampek 600
Sobota, 29 Kwietnia
Około 10:00 spotykamy się na rynku, są wszyscy... no prawie wszyscy. Luki88 owszem jest ale z buta przyszedł, hmm z Siedlec ?? Doszedł na piechtę ze swojego miejsca noclegu, gdyż jego dziki dzik nie chciał odpalić i odmawiał współpracy. No dobra, idziemy po KTMa, z górki przeca odpali. No nie odpalił. Pobiegaliśmy z nim po rynku Ustrzyk, co by z popychu zatrybił ale bez rezultatu. Na rynku jest sklep motoryzacyjny w którym Luki88 próbuje nabyć aku, ale takiego akurat nie mają. KTM zostaje odpalony przewodami od trampka Dafika, ale z padniętą baterią na Ukrainę nie ma sensu się pchać. Z pomocą przychodzi Dalti, który daje namiary na sklep motocyklowy w Przemyślu.
Łukasz jedzie do Przemyśla szukać prądu do swojego sprzęta, a reszta EKIPY udaję się do Krościenka. Na granicy jesteśmy około 12:00. Spędzamy tutaj duuużo czasu, w międzyczasie dołącza do nas Luki88 z nowym aku. Około 19 przekraczamy granicę.
Oczywiście nie obyło się bez dreszczyku emocji, bo ukraiński pogranicznik kręci nosem na „miękki” dowód od DR'ki Henrego i mówi, że się nie da i ma wracać do domu. Siła perswazji ($$) Henrego, jednakże pozwala nam, na kontynuację przygody w pełnym składzie.
No to jedziemy...
Pogoda nie rozpieszcza, robi się szarówka, ciągle pada. Zapada zmrok. Powoli nawijamy kilometry, około 22:00 stajemy przy przydrożnym przystanku, rozprostować kości. Kiedy mamy ruszać TT'ka Daltiego nie chce odpalić. Kilka minut kopania (sprzęt bez magicznego guziczka) nie daje efektu. Dalti i Kubx ogarniają temat. Czujnik stopki powoduje zamieszanie. Chłopaki coś tam czarują i możemy jechać dalej. Docieramy do Libuchory około 24:00 (po drodze odpalając z popychu Ładę miejscowego chłopaka, który utknął w środku nocy gdzieś na Ukraińskim zadupiu)
Jemy kolację, i około 2 udajemy się w kimę. Rano w planie jest wyjście do cerkwi... o ile wstaniemy
Niedziela, 30 kwietnia
Nie wstaliśmy, tzn. wstaliśmy ale za późno. Wyjście do cerkwi odpuszczamy. Niedziela mija nam leniwie. Nastroje raczej kiepskie, większość dnia mży, pada lub leje. Robimy drobne prace serwisowe przy maszynach, smarowanie łańcucha itp. Kubx naprawia przerywacz od kierunków, Dalti walczy z czujnikiem. Iksu zmienia zębatkę zdawczą na 14. Ja odkręcam szybę turystyczną, halogeny oraz lusterka. Odwiedzamy magazin
znaczy sklep, spacerujemy po wiosce i pobliskich górkach. Patrząc na góry i zalegający na nich śnieg, oraz biorąc pod uwagę obecną pogodę zaczynamy spekulacje na temat tego czy uda się tej majówki wjechać na Pikuj... Zwiedzamy również pięterko domu, dobudowane przez Ilie, które ma sprawić, że uda się tam upchnąć więcej turystów. Potem kolacja, piwka i lulu.
Poniedziałek, 1 Maj
Jest słońce !! Nastroje pikują do góry
Jedziemy na rekonesans, obejrzeć okolice i delikatnie potrenować, przed ewentualnym jutrzejszym wjazdem na ulubioną górkę moto-turystów z Polski. Robimy objazd okolicznymi wioskami, zaliczamy brody rzeczne, górki mniejsze i większe. Oczywiście są już pierwsze gleby i pchanie sprzętu. Dojeżdżamy na fajną polankę na której urządzamy sobie odpoczynek i ognisko. Wracając, Daltiemu kończy się paliwo (oczywiście jest przygotowany na takie sytuację i wyposażony w przewód paliwowy) . W drodze powrotnej Henry ćwiczy orkę na pobliskim poletku za pomocą konia i drewnianego pługa: tzn. lemiesz był chyba stalowy (nie dojrzałem), idzie mu to wyjątkowo sprawnie i po kilku minutach połowa roboty odwalona
W drodze powrotnej zjeżdżamy w dół do Libuchory, a ja i Iksu ćwiczymy jeszcze zjazd i podjazd po kamienistej dróżce, aby troszkę zwiększyć swojego skilla w jeździe terenowej. Potem magazin, kolacja i wieczorek pieśni ukraińskiej oraz rozwijania przyjaźni między narodami.
Wtorek, 2 Maj
Pikuj. Ten dzień był ogólnie naj... najtrudniejszy jeżeli chodzi o jazdę, zmęczenie, ilość gleb, pchanie, podjazdy, zjazd, błoto – wszystko. Dzisiaj wyruszamy w pięciu (bez Henrego i Dafika, którzy idą pomagać gospodarzom w sadzeniu kartoszek) i co ważne wracamy w pełnym składzie
. Wjazd na Pikuj: jeżeli ktoś nie jeździł w takich miejscówkach to polecam w 100%. Daje naprawdę mega dużo radości: z widoków, terenu, samej jazdy po połoninach, współpracy z chłopakami w pchaniu , podnoszeniu motków z gleb, walki ale oczywiście z odpowiednią dawką respektu. Ciężko to opowiedzieć, opisać. Żadne zdjęcia nie oddają zajebistości tej przygody. Pogoda dopisuje, słonko świeci a my powoli poruszamy się do przodu. Zjazdy, podjazdy, przeprawy przez błoto, łachy śniegu oraz hardkorowy lasek w którym są te wszystkie elementy naraz
… Ale popełniamy jeden mały błąd... kończy się nam woda, a jeszcze nie dotarliśmy do szczytu. Sytuację ratują Polacy w terenówkach, którzy nas częstują. Bez wody zanim dojechalibyśmy do źródełka, w drodze powrotnej trochę by nas przysuszyło. Dojeżdżamy pod szczyt, ostatnie metry pokonujemy na piechotę. Pamiątkowe fotki i schodzimy do naszych maszyn.
Wracamy... zmęczenie daje się już we znaki. Spotykamy jeszcze dwóch Polaków na lżejszych maszynach: DRZeta i coś tam drugiego. Chłopaki oczywiście nas przeganiają bez problemu.
Zjazd też nie jest łatwy; mokre, śliskie kamory, strumyczki, trochę śniegu nie ułatwiają powrotu. Miejscami zsuwamy się na wyłączonych silnikach z wbitą jedynką i sprzęgła używając jako hamulca. W końcu dojeżdżamy do wioski. Dzisiaj już bez śpiewów, kolacja, piwko i o 22:00 wszyscy grzecznie śpimy.
Środa, 3 Maj
Dzisiaj ostatni nasz dzień pobytu w Libuchorze, pogoda nadal dopisuje, postanawiamy odwiedzić okręg Zakarpacki oraz wjechać na Połoninę Równą z najwyższym jej wierzchołkiem: Riwną (1482m). Znowu bez Henrego i Dafika.
Po śniadaniu ruszamy. Wiemy, że wjazd na sam szczyt prowadzi płytami betonowymi, dzisiaj bez hardkorów. Tankujemy maszyny po drodze, trochę dojazdu i zaczynamy się wspinać krętą drogą. Widoki super. Jedynym ofrołdem dzisiaj było omijanie, o ile dobrze pamiętam dwóch śniegowych zasp. Ale w miarę bezproblemowo sobie z tym radzimy.
Na samej górze, są ruiny bazy rakietowej którą sobie zwiedzamy. Troszkę dalej znajduje się betonowy obelisk upamiętniający jakieś wydarzenia z II wojny światowej oraz krzyż. Ze szczytu widać również naszą wczorajszą zdobycz czyli Pikuj. Chwile się tam kręcimy, fotki, i zjeżdżamy w dół do wcześniej upatrzonej miejscówki, gdzie robimy sobie postój, ognisko i generalnie się relaksujemy. Kubx przygotowuje szaszłyki z kiełby i cebuli
A ja z chłopakami organizujemy ogień. Około 16:30 ruszamy w drogę powrotną prosto do magazinu na ostatnie Libuchorskie piwko, podczas tego wyjazdu.
Czwartek, 4 Maj
Rano pobudka, śniadanie, szybkie pakowanie – pożegnanie z gospodarzami. Ruszamy w stronę granicy. Docieramy w miarę bezproblemowo, i widok niewielkiej ilości aut też nastraja optymistycznie. Ale oczywiście granica rządzi się swoimi prawami i musieliśmy odstać swoje. Za rogatkami żegnamy się i każdy rusza w swoją stronę. Pogoda się psuje i zaczyna padać, i tak już do samego domu...
Podsumowując, był to świetny wyjazd, EKIPA dopisała i dała radę
Dzięki chłopaki za super spędzony czas
- super. 
