Dzień 5.
Theth Albania
Ha no to dziś do zdobycia mityczne Theth, o którym nie raz czytałem.
Na wstępnie napiszę, że moje doświadczenie, umiejętności i wiedza na temat jazdy w offie były wtedy niewiele większe od 0.
Trochę pomaga mi jazda na rowerze po górach, bo jednak cześć rzeczy jest podobna, motocykl jest jedynie cięższy
Trasa podobno jest trudna i wymagająca. A z 2 strony na filmikach nie wyglądała strasznie. Sam nie wiem już na co się nastawiać, po prostu jedziemy się sprawdzić.
Tu spaliśmy
Rano widzimy rybaków jadący nad jezioro, a oni widzą nas. 1 podjeżdża i chwilę gadamy, ale rozmowa nie specjalnie się klei, a i nie mamy czasu na pogawędki.
Śniadanie, pakowanie, wbijam tracka i w drogę. Temperatura powyżej 35C. Po drodze kupujemy wodę, żebym mieć zapas.
Jakoś dziwnie tego tracka wyznaczył mi gogle i jedziemy jakimiś polami pełnymi śmieci. W pewnym momencie droga zalana wodą – czyli coś czego się boje.
Takich brodów jest 3, 1 po drugim. Standardowo pytam Łukasza czy przejadę. Łukasz mówi, że spoko, puszczam go pierwszego, przejechał. Ok, dobra no to jadę…uff poszło.
Łukasz zamiast odbić w prawo, jedzie prosto, chwilę zajmuje zanim się zawróci, potem jeszcze obracanie trampkiem na wąskiej drodze i dobijamy do jakieś wioski.
Tam trochę kombinacji jak to trafić na główną trasę do Kir i jedziemy dalej, temperatura rośnie.
W Kir kończy się asfalt i zaczyna prawdziwa górska droga. Taka z kamieniami, ostrymi zakrętami itp.
Zdjęcia wypłaszczają, choć nachylenia dużego tu akurat nie ma.
W temperaturze 40C + i obładowanym trampkiem to jakiegoś wielkiego fanu nie mam.
Uważam żeby nie zgubić drogi, nie wyglebić no i podziwiam trochę widoki, które na początku nie urzekają po przejechaniu dzień wcześniej SH20.
Co raz robimy jakieś postoje, żeby przewietrzyć głowy. Jesteśmy już zmęczeni, a mamy przejechane dopiero 1/10 tej trasy. Nie napawa to optymizmem
Temperatura na słońcu powyżej 45C. W pewnym momencie widzę, że nie ma za mną Łukasza. On ogólnie zostawał trochę za mną, ale coś go za długo teraz nie ma.
W głowie takie myśli: może coś się stało (?), wracać się i jeszcze raz podjeżdżać trochę mi się nie chcę (?) bo droga ciężka. Dobra wracam, oby to nie było nic poważnego.
Po chwili spotykam Łukasza. Mówi, że jak miał mnie wyprzedzić na jakimś podjeździe to coś poszło nie tak, lewo- prawo, i gleba.
Ja nic nie widziałem
Straty: urwany kierunek, ułamane lusterko, jakiś plastik pęknięty. Od tego momentu mam już psychiczny stres.
No bo niech coś się stanie w tych pięknych okolicznościach przyrody z motocyklami np. guma, urwany łańcuch, nie wspominając o złamaniu nogi czy ręki.
Byłby niezły dramat. No ale nic to jedziemy dalej, droga ogólnie cały czas jest podobna, dużo kamieni, zakręty, nachylenie w miarę umiarkowane tzn. jeździło się po bardziej stromych.
Nie mogę się już doczekać tego Theth, tym bardziej, że widoki bez szału, a może to temperatura i stres rzutują na moje odczucia
Gdzieś tak w połowie trasy od Kir droga idzie w dół. Zastanawiam się czy dobrze jedziemy, ale spotkane po drodze terenówki potwierdzają, ż jest ok.
Ogólnie im bliżej Theth tym więcej terenówek albo lokalnych busów wiozących turystów – właśnie tą drogą
Motocykla nie spotkaliśmy żadnego do tej pory
Za to im bliżej Theth tym też lepsze widoki.
Czasem też mijamy jakieś wioski z 1 czy 2 zabudowaniami. 3x pytam po drodze spotkanych ludzi ile jeszcze do Theth i za każdym razem słyszę 20 min, a od 1szego 20 już sporo minęło.
Robimy postój nad strumieniem. Z moich skarpet dosłownie wyciskam wodę tzn. mój pot. Widokowo jest pięknie, nie mamy już sił ale niewiele zostało.
Za tym strumieniem jest już jakby trochę lajtowo, bo wcześniej parę razy na podjazdach miałem taką sytuację, że walczyłem o przetrwanie.
Aaaa zapomniałem dodać, że jak był zjazd to przytarłem osłoną o kamienie i urwałem korek od odmy.
Mimo to zjazdy są dla mnie o wiele mniej stresujące niż podjazdy i jakoś tak na większym luzie idą.
Tu właśnie naprawiam korek od odmy. Po za tym nic się nie popsuło.
Dalej jest znowu pod górę. Wreszcie docieramy do Theth. Jest chyba 16:00 Nawet nie chce nam się siedzieć na obiedzie itp bo jeszcze czeka nas powrót i też nie wiadomo w jakich warunkach.
Robimy rundę po wiosce, foty i lecimy w kierunku Szkodry na drogę SH21.
Kościół w Theth
Początek SH21 też szutrowo-kamienisty ale to nie to co było od Kir.
Po 30min może 1 godzinie docieramy do asfaltu, gdzie spotykamy parę z Czech na gs1200 ( chyba).
Chwilę gadamy, foty i asfaltem lecimy w dół.
Droga i widoki całkiem fajne, ja jednak najbardziej czuję ulgę, że przeżyłem tą trasę bez uszczerbku na ciele, a i mój Trampek dzielnie się spisał
Jeszcze zakupy na wiosce w markecie i rozbijamy się nad Jeziorem Szkoderskim na samej plaży z zamiarem kąpieli.
Już się ściemnia, idziemy się kąpać, ale obaj stwierdzamy, że woda to syf. No nie! A dziś rano gość rybak, twierdził, że można się kąpać!
No nic, to dzień bez mycia, nie licząc krótkiej chwili w górskim strumieniu. Eh
PS. Co do samej pętli Theth to chyba obaj kładliśmy się z mieszanymi uczuciami. Z 1 strony daliśmy radę, nic się nie stało, fajne widoki itp itd, z 2. konkretny uryp duszy i ciała
Samych naprawdę trudnych momentów na trasie miałem mało, ale dłogość i temp. robią swoje.
Jak ktoś nigdy nie był to myślę, że warto - Amen*
*tylko z głową, najlepiej w parę osób, przygotowani na awarie i z zapasem wody. Ja miałem chyba 4,5l a i tak musiałem nabrać ze strumienia.
Dziś od razu może kilka odcinków. Jak będzie zainteresowanie to będę wrzucał kolejne 
. Tam natknąłem się na relację kolegi Qtra (pozdro) z wyjazdu do Albanii. 
W necie na temat przejezdności tej drogi znalazłem wiele różniących się od siebie stwierdzeń. Jedni uważają, że droga jest bardzo ciężka do przejechania, a drudzy z kolei, że droga średnia i przejechali np. TDM'ą. Może zależy to od kierunku jazdy? Może jadąc odwrotnie niż Wy to zrobiliście jest ciężej, więcej stromych podjazdów czy coś?
, mieliśmy super pogodę to i zdjęcia wychodziły.
