Dzień 8
Dzisiaj jak zwykle lajcik
Trasa wydaje sie krótka i łatwa.
Google nie chce wytyczyć trasy wzdłuż rzeki Tary, dlatego dzielę na 2 części.
Udało mi się od piątej rano wysuszyć namiot na poręczy, wypić kawkę, zrobić zdjęcia wschodu słońca i zjeść śniadanie. Tak czy inaczej o 4 rano a może troszkę później wył pod namiotem jakiś pies, potem ryczały głodne krowy. Nie ma możliwości spać na tym campingu dłużej niż do 7 rano, chyba że ze stoperami w uszach i oczywiście w ciepłym śpiworze.
Poranek na campingu w Ivan Do
Jadę do Waldiego zostawić bambetle na kwaterze. Jedziemy skoro świt przez Durmitor. Adrian jedzie z nami do granicy z Bośnią i się żegna. Jedzie w kierunku Jasła.
Zbieramy się powoli na parkingu pod supermarketem. Jest 7 rano ale szukamy miejsca w cieniu, bo temperatura rośnie w postępie geometrycznym w stosunku do upływającego czasu.
Przyjeżdżają chłopaki i biegną po polecane przeze mnie burki. Za 1,30 Euro można nabyć burki z mięsem lub serem. Danie wystarcza za cały obiad. Przynajmniej mnie
Jedziemy w stronę Małej Czarnej Góry gdzie wyjedziemy mniej więcej na wysokość 1600 m. n. p. m. Oczywiście nawigacja się trochę gubi, zawracamy parę razy, nie możemy trafić na jakąś drogę w pożądanym kierunku. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, trafiamy na około 1 km offroad w pięknym krajobrazie z widokiem na wysokie szczyty Durmitoru. (Może któryś z kolegów podrzuci zdjęcie z tego odcinka). Dojeżdżamy do właściwej drogi (asfaltowej) i licznymi serpentynami wspinamy się ponad linię lasu.
Podziwiamy widoki i robimy fotki nad kanionem Tary.
Mijamy z prawej miejscowość Mała Czarna Góra i kierujemy sie na kanion Susica i miejscowość Nedajno. Piękny kanion do którego najpierw zjeżdżamy po serpentynach a później wspinamy się na drugą stronę. Jeszcze niedawno też tu był offroad, teraz asfalt.
Docieramy do punktu widokowego. Jeżeli by ktoś nie był zbyt uważny, to za ławeczką jest przepaść, raczej nie byłoby co zbierać po skoczku.
Na ławeczce siedzi Adrian. Nad kanionem widać domy jakiejś wioski.
Uzgadniamy trasę, jedziemy w kierunku Црквичко Поље, miejscami widoki jakich nigdzie indziej nie zobaczycie (chyba).
Docieramy ponownie nad kanion Tary. Z góry piękne widoki, po drugiej stronie widać wyciętą w zboczu drogę wzdłuż rzeki ale to już Bośnia.
Kanionem Tary docieramy w miejsce, gdzie do Tary wpada rzeka Piva (!!! - niestety to jednak woda jest). Wyjeżdżamy dokładnie między dwoma posterunkami granicznymi, sznur aut, chłopaki trochę zdezorientowani. Ja wiedziałem, gdzie jesteśmy i podjechałem do odprawy Czarnogórskiej i wyjaśniłem facetowi w okienku, że my nie jedziemy z Bośni, tylko znad Tary. Machnął ręką, jedziemy dalej.
Dokładnie tu gdzie strzałka.
Żegnamy się z Adrianem, który musi zawrócić i się odprawić. Na szczęście nie musi stać w kilometrowej kolejce aut w tym upale tylko się wbija pod budkę.
Jedziemy we trzech (Mariusz został kontemplować przyrodę nad Tarą) pięknym kanionem, woda w rzece błękitna.
Kulminacją wypadu jest wspinaczka przez tunele w kierunku Durmitoru i sam przejazd przez Góry w kierunku Zabljaka.
Widok na rzekę Piva z kanionu
Odbijamy na Durmitor przejeżdżając liczne tunele.
Widok na kanion. Z góry widać nasze serpentynki i tunele, które przejechaliśmy.
Widoczki głównej turystycznej drogi P14, prowadzącej przez najwyższe przełęcze (dostępne dla samochodów) Durmitoru.
Widok z najwyższej przełęczy na drogę P14
Wojtek jeszcze odbija nad piękne niebieskie jeziorka. Podobno sie kąpał. Może wrzuci jakieś zdjęcie.
Mariusz wrócił na camping około 20. Pohasał sobie po durmitorskich halach. (Zazdroszczę sił w tym upale).
Najlepiej byłoby przyjechać tylko do Durmitoru na tydzień i sobie robić wycieczki po górach - motocyklowe i piesze.
. Nauka kosztuje 
Widoki z trasy.
Na pyłach z szutrów można było doskonale zobaczyć, jak komu udało się zamknąć oponę na zakrętach.
Nasze motki na parkingu.
Widok z balkonu na Kukes
Chwila wytchnienia nad strumieniem.
jak się ogarnie ma coś dorzucić.
